Wyszukiwarka
Liczba elementów: 6
Kończyce Wielkie
Po raz pierwszy o Kończycach wspomina się w XIV wieku. Były wówczas własnością książąt cieszyńskich. Od XV wieku przechodziły z jednych rąk szlacheckich do innych. A to Korniczów, a to Bludowskich czy Wilczków. I właśnie przedstawiciel tego ostatniego rodu, marszałek krajowy Księstwa Cieszyńskiego baron Jerzy Fryderyk Wilczek, postawił pałac w Kończycach. W roku 1825 pałac przeszedł w ręce znamienitego rodu Larisch von Moennich. Z niego wywodziła się hrabina Gabriela. Gdy wyszła za mąż za Feliksa Leopolda von Thun und Hohenstein - Wiedeń huczał. Okazało się bowiem, że panna młoda woli pałac w Kończycach Wielkich niż cesarski Schönbrunn. A do tego niesienie pomocy drugiemu człowiekowi przedkłada nad życie na salonach. Hrabina poświęcała cały swój czas biednym dzieciom i ich matkom. Wiele zawdzięcza jej szpital w Cieszynie - przeprowadzała liczne zbiórki na jego rzecz. W 1910 roku jako główna fundatorka doprowadziła do wybudowania pawilonu dziecięcego. Wystarała się również o zorganizowanie w Cieszynie pogotowia ratunkowego. W uznaniu zasług otrzymała tytuł honorowego obywatela miasta. W 1945 roku odebrano jej pałac, który zaadaptowano na dom dziecka. Zmarła w 1957 roku. Na cmentarz w Kończycach Wielkich odprowadzały ją tłumy wdzięcznych ludzi. Pałac wznosi się na skarpie nad strumieniem zwanym Piotrówką . Obecny jego wygląd to efekt przebudowy z końca XIX wieku. Z dala już widać wystającą nad drzewa angielskiego parku krajobrazowego czworoboczną wieżę. Niegdyś pierwsze piętro pałacu zajmowała reprezentacyjna sala z wyjściem na taras nad podcieniem. Po prawej stronie pałacu stoi kaplica Opatrzności Bożej. Wznieśli ją jeszcze Harasowscy w 1776 roku. W kaplicy znajdują się groby włodarzy Kończyc oraz bardzo interesująca ambona z niezwykłym wyobrażeniem Lewiatana. Teść jednego z synów hrabiny Gabrieli von Thun-Hohenstein, dr Otto Röhm, jeszcze przed wojną był prekursorem badań nad szkłem organicznym. Dlatego kończycka kaplica szczyci się też najstarszymi w świecie witrażami, tyle że wykonanymi z pleksi.
Jastrzębie-Zdrój
Pierwsze wzmianki o kościele pod wezwaniem świętej Katarzyny Aleksandryjskiej pochodzą z protokołu powizytacyjnego sporządzonego w roku 1652. Świątynia, po pożarze w 1811, została odbudowana, w 1825, jako budowla późnobarokowa z elementami klasycystycznymi. W świątyni, będącej dziełem fundatorów - rodziny Strachwitzów - znajduje się m.in. trójkątny obraz z Okiem Opatrzności Bożej z końca XVIII w., ambona, chrzcielnica, obraz św. Katarzyny oraz wsparty na arkadach, murowany chór muzyczny. W 2012 r. arcybiskup katowicki ustanowił kościół Sanktuarium Opatrzności Bożej.
więcej >>
Dodaj do planera
Jaworze
Kościół rzymskokatolicki pod wezwaniem Opatrzności Bożej w Jaworzu ufundował w 1802 roku baron Arnold Saint Genois d’Anneaucourt. Był on pierwszym z tego rodu właścicielem Jaworza. Świątynię zbudowano w stylu klasycystycznym. Z zewnątrz wzrok przyciąga centralnie usytuowana elegancka kopuła. Przy kościele znajduje się cmentarz parafialny. Ciekawym jego fragmentem jest zakątek z nagrobkami właścicieli uzdrowiska z XVIII i XIX wieku.
więcej >>
Dodaj do planera
Bielsko-Biała
Kościół pod wezwaniem Opatrzności Bożej w Bielsku-Białej to jeden z najładniejszych przykładów architektury późno- i neobarokowej w południowej Polsce. Zbudowany został w drugiej połowie XVIII wieku, jednak wiele elementów dodano podczas XIX-wiecznych przebudów. Uwagę zwraca elegancka fasada świątyni z dwiema wieżami. W środku zachowała się piękna rokokowa ambona w kształcie łodzi oraz wyposażenie - głównie z XIX stulecia.
więcej >>
Dodaj do planera